ÖLÜM VE ANLAM
ÖLMEDEN önce, hiç olmazsa tek bir cümlemin tam olarak anlaşıldığını bilmek, beni tam olarak anladığını söyleyen birini görmek istiyorum.
ZEYYAT ŞAHİN
-
Anlatamamaktan yoruldum, anlaşılmamaktan usandım. Boşlukta kaybolan sözler söylemekten, hiçbir anlam yükleme gayreti göstermedikleri cümleleri, boş gözlerle bakanlara sarf etmekten içim daraldı.
İçim daraldı ve içime attım
bütün kahırları,
içimde taşımaktan yoruldum
bütün ağırlıkları.
Oysa, sözlerimin bir anlamı olmasını isterdim ve aydınlandığını görmek isterdim yüzlerin cümlelerimle.
Ay yüzüne hasret, bir sözüne bin
mihnet duyduklarımın yolunu gözlediği cümleler kurmak isterdim. Yolu gözlenen bir cümleye, özlenen bir söze sahip olduğumu bilmek bütün
bildiklerimden kıymetlidir. Ve kıymet bilenlerin, kıymetli olduğunu bilenlerin gönül hanesinde sarf etmek isterim sözlerimi. O zaman, sözün anlamı yoğun ve cümlenin kıvamı tam olurdu ve tamam olurduömrümün tüm eksiklikleri.
Şimdi daha iyi anlıyorum Behçet NECATİGİL’in:
“Kimse anlamaz derdimi
Ben uzaklarda olmalıyım, çok uzaklarda
Bir yakınım öldü mü” deyişini. Kimse anlamıyorsa derdimizi ve hemdert olmak istemiyorsa kimse bizimle, ömür dediğimiz şey beyhude bir yolculuktur. Ve kaybolmaktır, menzili olmayan yollarda; üşümektir bir ömür ayazlarda.
Oysa, bizi ayazlardan koruyacak bir söz bekleriz ve birinin bütün kışlarını bahar eyleyecek cümleler biriktiririz yüreğimizde. Biliriz biliriz ki söz yürekten geçerse ve yürekliyse cümlelerimiz bütün fenalıklar terk eder gönül hanemizi, yer ile yeksan olur aşılmaz dağlar. O dağlar ki sarptır, zalimdir fakat söylenmemiş sözlerdir, kulak tıkadığımız cümlelerdir onları zalim ve sarp kılan. Bizse bir tek sözle dümdüz olacak dağları anlamsız binlerce sözle daha zalim, daha aşılmaz kılarız.
Ve bilmeliyiz ki aşamadığımız, yer ile yeksan edemediğimiz dağların arkası yaşayamadığımız ve bize yaşatmadıkları hayattır. Ve o hayat, yalnızca bir cümle uzaklığındadır; o cümleyse içimizde gizlidir, dilimizin ucundadır her dem.
Anlaşılmamış cümlelerin sızısı, söyleyemediğimiz sözlerin acısıyla ölmek en acısıdır ölümlerin. Ve böyle bir ölüm erken ölümdür hep. Hiç olmazsa bir tek cümlemiz, tam olarak anlaşıldıktan sonra öleceksek eğer şu dizeleri gönül rahatlığıyla söyleyebiliriz:
“Ölümse gelsin
Beklerim ay ışığı gecelerde”
