ÇOCUK KİRLENİRSE HİÇ KİMSE TEMİZ KALAMAZ
.
ZEYYAT ŞAHİN
-
ÇOCUKLAR bayrama yakışır, bayram çocukluğa. Ve bayramlarla büyürse çocuk, şenliklerle, cümbüşlerle dalarsa hayatın içine; hayat bayram olur, yerküre bayram yeri. O zaman savaşlarla, kırımlarla, zulümlerle değil; bir bayram coşkusuyla paylaşılır bu kocaman dünya. Çünkü kan kokan bir dünyada başkasının elinden alınmak için değil, gül kokan bir dünyada güle oynaya paylaşılmak için yaratılmıştır dünyanın tüm nimetleri.
Çocuk dağların doruğundan çıkan bir pınar kadar saf ve durudur. Onun yüreği kini, onun yüreği nefreti, onun yüreği korkuyu bilmez. Bu yüzden bir yılanı bile korkmadan tutar çocuk.. onun minicik yüreğine, kötülüğü anımsatacak hiçbir şey yerleştirilmemiştir yaratıcı tarafından. Bu yüzden değil midir ki; bütün çocuklar cennettedir.
Peki nasıl oluyor da, bu çocuklar, büyüyünce yerküreyi cehenneme, hayatı bir çileye dönüştürüyorlar? Cevabı basit: Kötülüğü biz öğretiyoruz onlara. Ölmeyi, öldürmeyi biz öğretiyoruz. Uğruna yaşanacaklar ve mutlaka yaşatılacakların yerine; uğruna ölünecekler ve mutlaka öldürüleceklerin listesini ezberletiyoruz.
Ekmeği paylaşmanın enayilik, başkasına acımanın kafasızlık olduğunu öğretiyoruz. Televizyonlarla, reklam panolarıyla yüreklerine kazıyoruz tüm fenalıkları. Arabasına ketçap dökerek kirlettiği için en iyi arkadaşını ıssız bir çölde arabadan indirip bırakan adamın hikayesini izletiyoruz reklamlarda. Daha doğar doğmaz kardeşlerinden ayrı odaya yerleştiriyoruz onları. Bırakın öğretmeyi adeta yasaklıyoruz paylaşmayı. Böylece çocuk; büyüyünce, paylaşmamak için öldürüyor, yok ediyor. Ve hayata bir su gibi saf ve duru başlayan çocuk, hayata daldıkça kirleniyor, tıpkı doruklardan düze inen suyun gittikçe kirlenmesi gibi.
Çocuk bayrama yakışır, bayram çocuğa. Bayramlarla büyüyen çocuk kirlenmez ve kirletmez dünyayı. Cennete layık görülen çocuk, yaşadığı dünyayı cennete çevirir; biz onu bayramlarla büyütürsek, ona bayramın bir paylaşma olduğunu öğretirsek. Ölümlerin ve zulümlerin kol gezdiği bir dünyada bunun zor olduğunu biliyorum. Ama ölümün ve zulümün nedeninin çocuklarımıza öğretemediklerimiz olduğunu da biliyorum.
Çocuk kirlenirse ve kinlenirse; başka hiçbir şey temiz kalamaz, hiçbir yürek barışa ve paylaşmaya yönelemez. Çocuğun yüreğinde ne yeşerirse dünyaya o egemen olur. Çocuk Byaramı’nda rengarenk süslediğimiz bayram çocuklarının yüreklerini de renklendirmeliyiz.
Çocuk kirlenirse hiçbir şey temiz kalamaz. Ve çocuk, kirlenmeyi bilmez. Çocuğu kirleten biziz. Önce biz arınmalıyız ve önce biz serpmeliyiz yüreklerimize bayram coşkusunu.
O zaman “Hayat Bayram Olur”, o zaman kirlenmez çocukların yürekleri, o zaman bayram olur bayramlar. Ve o zaman öldürülmez Filistin’de babasının kucağında küçücük çocuklar. O zaman gerçekleşir Atatürk’ün “Yurtta Barış, Dünyada Barış” dileği.
