ESKİMEK EKSİLMEKTİR
ESKİMEK EKSİLMEKTİR
ZEYYAT ŞAHİN
-
İEskimekten ve eksilmekten korkuyorum. Eskidikçe ve eksildikçe gönül hanelerinde yer bulamamaktan; gönül hanemin kararmasından, gönül gözüme kalın perdeler çekilmesinden korkuyorum. Eskimenin çürümeye, eksilmenin yok oluşa bir yolculuk olduğunu biliyorum.
“Dün dünde kaldı cancağızım
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.”
diyen Mevlana’nın feryadı eskimenin eksilmek olduğunun apaçık ifadesidir. Her dem yeni şeyler düşünmek, yeni düşlere yelken açmak ve her dem yenilenmek gerek. Yenilendikçe çoğalırız, yenilendikçe devam eder hikayemiz.
Yaşamak içinden geçtiğimiz ve içimizden geçen bir hikâyeyse eğer hep yeni heyecanlarla çoğalmalı bu hikâye, her dem heyecanla okunmalı. Hikâyemizi okuyanlar kalmadıysa ve bir hikâyede olmaya takatimiz yoksa eskiyoruz ve eksiliyoruz demektir. İşte o zaman Yahya Kemal’in:
“Günler kısaldı Kanlıca’nın ihtiyarlar
Bir bir hatırlamakta geçmiş sonbaharları”
dizelerindeki kahrolası yalnızlığın ve hüznün orta yerinde buluveririz kendimizi.
Bir kez değerse hüzün yüreğe, düşerse yalnızlık aklımıza günler kısalır, aylar hükmünü yitirir; yıllar doru taylar gibi hızla geçer gider. Ve biz bakakalırız kayıp giden zamanın ardından. Türküler bizi terk etmiş, şarkılar belli belirsiz nağmelere dönüşmüş; anlamını yitirmiştir en anlamlı dizeler. Çünkü eskimeyen ve eksilmeyen bir yaşamın, heyecanı hiç bitmeyen ve sonu gelmeyecekmiş hissi uyandıran hikâyelerin rengidir tüm bunlar. Eskidikçe solar renkler ve eksildikçe terk eder vadilerimizi tüm sesler.
Eskimekten ve eksilmekten korkuyorum. En güzel türkümün uzağına düşmekten ay aydınlığımın hikâyemi terk etmesinden korkuyorum. Yâr dilinde türkü, yâr hanesinde ev sahibi iken anlamsız bir ses, sokakların acımasız yalnızlığında bir siluet olmaktan korkuyorum. Korkuların bile beni terk etmesinden korkuyorum.
İşte bu yüzden hep yeni türküler peşindeyim, hep yeni dizeler geçiyor içimden. Düşlerinde olmak istiyorum bu yüzden hep ay yüzlü bir aydınlığın ve hep yeni düşlerle uyumak istiyorum. Ve bu yüzden yepyeni hikâyelerle uyanmak istiyorum sabahlara. Sokaklarca dolaşıp devşirdiğim masalları çocukların değil kendi hikâyemin cümleleri arasına serpiştiriyorum bu yüzden. Masalların bitmeyen yolları ve sonu gelmeyen zamanlarında taze kalmak, yenilenmek sevdasındayım çünkü.
Eskiyen eksilir ve eksilen sürülür hayattan. Ve eskiyenin sürgünlüğü ebedidir, dönüşü olmayan bir yolculuktur. Sürgünlere direnmenin yolu her dem taze kalmak, sürenlere inat yeni şeyler söylemektir. Eskimeyen ve eksilmeyen bir hikaye için:
“Dün dünde kaldı cancağızım
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.”
